Komedia, Obyczajowy, ArthouseOpowieści kanterberyjskie
Włosko-francuskie dzieło wyróżnione Złotym Niedźwiedziem za najlepszy film 1971 roku.
Ekranizacja poematu Geoffreya Chaucera, ojca poezji angielskiej, pełna rubasznego humoru i realistycznych obserwacji dotyczących życia w średniowiecznej Anglii. Reżyser wykorzystał w swoim filmie osiem nowel, między innymi wesołą historię o żakach uwodzących żonę i córkę młynarza, opowieść o życiu podłego mnicha a także powiastkę o starym królu. Obraz nawiązujący w swojej stylistyce do malarskich dzieł Pietera Bruegla i Hieronima Boscha. Pasolini zagrał w nim rolę Chaucera.
Odważny film, pełen naturalistycznych scen erotycznych. Wzbudził wiele kontrowersji z powodu mocnego i brutalnego przedstawiania rzeczywistości. Za jego sprawą regularnie nominowany do najważniejszych europejskich nagród filmowych włoski reżyser Pier Paolo Pasolini (Ewangelia według Mateusza, Król Edyp, Teoremat, Dekameron, Kwiat tysiąca i jednej nocy) był atakowany za obsceniczność i wizualną dosłowność (sam reżyser mówił o „realizmie fizjologicznym”). Film wielokrotnie był wycofywany z kin lub cenzurowany, zdobył